John T. Molloy'nin "Başarının Elbisesi" 1975'de ortaya çıktığı andan 40 yıl geçtikten sonra, "güç sargısı" kavramını ve büyük omuzlu blazerlerin lejyonlarını şüphesiz bir dünyada açığa çıkardı. Direktifleri şimdi özellikle kadınlar için aptalca görünse de ("Lou Costello'ya koltuk altlarının pantolonuyla benzemek istemiyorsunuz"), önüne geçmek için bir takım elbise talebi mesajı hala bir şirket zihniyetine sahip olanları rahatsız ediyor. Özellikle işe alım röportajına giden umutlu insanlar için, bu uyumu, bir izlenim vermek için doğru ve yanlış bir yolla verilen şiddetli bir inancı yansıtıyor. Kadınlar elbiseli kod stresinden daha acılı bir şekilde stres altına girer ve hata için daha büyük yer ve mülakat tabularının daha uzun bir listesi ile karşı karşıya kalırlar: hiçbir çeldi takı, stilettos, minis, parfüm ve benzeri. İşe alındıktan sonra, sıklıkla iş arkadaşlarınızla uyum ve uyum sağlamanız için bir yol bulursunuz; Coşku-işiniz olduğuna ve artık etkilemek için elbiseye ihtiyaç duymadığınız fikri-yıllar geçtikçe ortaya çıkıyor. Saçmalık geliyor. Ancak, daha fazla kadın kendileri için savaşırken, iş giysileri konusunda radikal bir yeni tutum gelişiyor. Ulusal Kadın İş Konseyi'nin son raporuna göre (2012'den bu yana yeni birine bu yıl erteleniyor), kadınlar her gün ABD'de 1,100 yeni işletmeye açılıyor ve yılda 1,4 trilyon doların üzerinde gelir yaratıyor. Girişimciler olarak, çalışmak için giyinmenin tüm varoluş nedenlerini yeniden tanımlıyorlar. Kurallarla oynamaktan daha çok ve benzersiz markanızı tanıtmakla ilgili daha az şey.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder